چگونه می‌توان به مشکلِ تعویق انداختن کارها در افراد بیش فعال غلبه کرد؟
اغلب اوقات افرادی که با اختلال بیش فعالی دست و پنجه نرم می کنند، یه مشکل اساسی دارند اونم اهمال کاری یا به تعویق انداختن کارهای مهم روزانه می باشد. این افراد تا زمانی که مجبور نشوند کار را انجام نمی دهند.یه جورایی می تونیم بگیم که تا موضوع مرگ و زندگی به میون نیاد” اون کار مهم را انجام نمی دن
در دوران کودکی باشه والدین بر سر انجام تکالیف مدرسه با مشکلات متعددی مواجه هستند. در دوران بزرگسالی، وظایف شغلی و زندگی به تعویق انداخته می شود. گاهی منجر به اخراج از کار، مشکلات زندگی با همسر و … میشود. این افراد معمولا برنامه ریزی می کنند ولی به آن عمل نمی کنند، این افراد ایده ها و اهداف خوبی دارند ولی به آن عمل نمی کنند و فقط در سرشان باقی می مانند و این مساله احساس خودناکارآمدی شدیدی را ایجاد می کند.
اغلب اوقات این افراد به خاطر این مشکل خیلی سرزنش میشوند که: سر به هوایی، هیچی برات مهم نیست، مسئولیت پذیر نیستی، نمیشه روت حساب کرد و …. از این جمله ها زیاد می شنوند. بچه هم که باشند که دیگه بدتر….
حالا بیان ببینیم چرا این اتفاق می افته؟!!!
این مساله بر می گردد به نحوه عملکرد سیستم عصبی افراد بیش فعال. یک قسمت از مغز به اسم قشر پیش پیشانی یا پری فرونتال در این افراد با یک نقص خیلی کوچک مواجه است. یکی از وظایف این قسمت از مغز “شروع کردن کار” می باشد.
سیستم عصبی این افراد مبتنی بر علائق کار می کنه، یعنی اگه یه کاری براشون جذابیت نداشته باشه انگار دارن شکنجه میشن. به طور کلی این افراد براساس چالش برانگیز بودن کار ، جالب بودن و در نهایت اضطراری بودن اون تکلیف ممکن هست که کار را انجام بدن. یعنی یا کار باید خیلی جذاب باشه یا دیگه ضروری باشه یعنی دیگه هیج جوره نشه به تعویق انداختش( همون مرگ و زندگی). حالا یه مشکل دیگه اینه که جدید بودن هر موضوعی عمر کوتاهی داره، یعنی سریع تکراری میشه. به خاطر همین هم هست که یه کارو با علاقه شروع می کنن، تکراری میشه رهاش می کنن.
حالا پس با سرزنش و نصیحت کار درست که نمیشه هیچی مشکلات دیگه ای هم اضافه میشه
چی کار کنیم؟
این افراد اغلب نیاز به یه سطحی از فشار روانی دارن، یعنی باید احساس اضطرار کنن که دیگه وقتی برام باقی نمونه. کوچینگ حرفه ای معمولا با برنامه ریزی، خردکردن هدف، درنظر گرفتن زمان و پیگیری مداوم این کار را انجام میده.
راه های دیگه:
باید جذابیت تو تکالیف و کار را در نظر بگیریم
باید موقعیت را چالش برانگیز کنیم
باید در ک کنیم نحوه کار سیستم عصبی رو
باید کاری رو انتخاب کنیم که واقعا مورد علاقه باشه
باید یکی کنارمون باشه که به موقع وقتی به یکنواختی رسیدیم و خواستیم رها کنیم کار رو ما رو هدایت کنه
باید سیستم پاداش رو حتما راه بندازیم، پاداش فوری مخصوصًا واسه بچه ها
اما یه نباید می مونه: سرزنش نکنیم، نصیحت نکنیم، شخصیت فرد رو له نکنیم.
