آیا چاقی مادر در دوران بارداری می‌تواند به عنوان یک عامل خطر برای بروز ADHD در نوزاد باشد؟
برای اولین بار در سال ۲۰۰۸، قرار گرفتن مادر در معرض اضافه وزن در ابتدای بارداری به عنوان یک عامل خطر برای بروز علائم ADHD در کودک گزارش شد. مدل‌های تجربی حیوانات نیز شواهدی را برای ارتباط بین چاقی مادر در هنگام بارداری و بیش فعالی فرزندان ارائه می‌دهند و بیان می‌کنند که این ارتباط به دلیل محیط نامطلوب داخل رحمی به دلیل اضافه وزن مادر است. مطالعات انسانی متعددی نیز تایید کرده‌اند که چاقی مادر در دوران بارداری به عنوان یک عامل خطر برای اضافه وزن کودکان و همچنین بروز علائم ADHD است. این امر زمانی اهمیت می‌یابد که مطالعات نشان داده‌اند چاقی مادر در دوران بارداری خطر ابتلا نوزاد به ADHD را مستقل از عوامل ژنتیکی، افزایش میدهد.
مکانیسم‌های ارتباط بین اضافه وزن و چاقی مادر قبل از بارداری و ADHD در فرزندان
تا به امروز، مکانیسم‌های دقیق ارتباط بین اضافه وزن/چاقی مادر قبل از بارداری و ADHD در فرزندان نامشخص است. بر اساس یک مطالعه اخیر، چاقی در مادران باردار ممکن است عاملی باشد که مانع رشد مغز نوزادان میشود. نتایج این تحقیقات، شاخص توده بدنی بالا (BMI) را که نشان دهنده چاقی است، با تغییرات در دو ناحیه مغز جنین، یعنی قشر پیشپیشانی و اینسولا قدامی مرتبط میداند. این دو ناحیه از مغز نقش مهمی در تصمیمگیری و رفتار دارند و نقص در این نواحی در کودکان دارای ADHD نشان داده شده است.
بر اساس گزارش مرکز بهداشت ملی آمریکا، BMI 25 و بالاتر به عنوان “اضافه وزن” و BMI بالاتر از ۳۰ به عنوان “چاقی” در زنان در نظر گرفته میشود. زنان با وزن بالا در دوران بارداری در معرض خطرات بسیاری برای خود و فرزندان خود هستند. آنچه در اینجا بسیار مهم است این است که میتوان با آگاهی بخشی و حمایت از مادران قبل از بارداری و کمک به آنها در کنترل وزن خود، خطر بروز ADHD را قبل از تولد کاهش داد.
